Dag 4 Van Bangkok naar de Jungle Rafts

Hallo daar! (dag 4)

Amaaai, weer een drukke dag gehad. Het is nu 21u en we liggen op bed in onze jungleraft. Waarschijnlijk gaan we te weinig internet hebben om dit online te zetten, dus sorry voor de eventuele vertraging.

Vanmorgen zijn we gestart met te laat op te staan om onze gidse, Anouch te ontmoeten. Maar gelukkig is ze een heel geduldige vrouw en heeft ze nog 20min gewacht op ons. Eerst en vooral vertrokken we naar de treinmarkt, bekend voor de kraampjes die werkelijk op de sporen staan. Echt ongelooflijk hoe dicht de mensen rond de sporen zitten. 4keer per dag komt er een trein voorbij en 4keer moeten de mensen hun luifels optrekken, hun koopwaar opschuiven en het voornaamste; niet zelf onder de trein zitten. Deze markt heeft ook de bijnaam 'the folding umbrella market'. Als je de markt ziet zou je nooit kunnen geloven dat er hier een trein langs komt rijden.

Nu en dan gebeuren er wel eens ongelukjes zei onze gidse. Ze vertelde dat met een nare grimas op het gezicht dus echt klein zullen ze wel niet zijn. De trein was net een halfuurtje geleden gepasseerd dus we moesten ons geen zorgen maken.

Het is echt ongelooflijk wat ze allemaal verkochten, veeeeeeeel vers eten en vers geslachte kippen en vissen.

Na deze markt bezocht te hebben en bijna een gsm gekocht te hebben (je kent Tim), kwam onze brave chauffeur ons weer oppikken om naar de drijvende markt te gaan. Eerst een deel met de auto dan een deel met de longtail boot. Ook nu weer een super ervaring in de prachtige groene omgeving. We zijn 2uur buiten bangkok en we genieten nu van een heel ander uitzicht. Bergen en groen, telers van bananen, courgetten en mango’s. Heel andere huizen en heel andere mentaliteit van volk.

Anouch zelf houdt niet zo van de drijvende markt, te commercieel en toeristisch. Ook kent ze hier teveel volk en familie en kan ze dus niet zeggen dat we het niet mogen kopen. Ze houdt zich hier duidelijk meer op de achtergrond. Maar als we echt iets willen, zal ze wel zeggen waar we het beste en goedkoopste kunnen kopen, waar we niet moeten afdingen. Tim ging al meteen lopen van de plakkerige verkoopsters. Maar we hebben toch enkele souvenirs mee voor het thuisfront. Ja, ik kon het weer niet laten. ;-)

Na de drijvende markt gingen we op weg naar ons hotel, de jungleraft. Maar op weg daarheen stelde Anouch voor om te stoppen bij een olifantenpark waar we op de olifanten konden rijden en met hen mee konden douchen in de rivier. Dat zagen we wel zitten.

Onderweg kregen we natuurlijk autopech. Tijdens het wachten op een vervangauto hebben we iets gegeten in een hotel. Een prachtig hotel met een prachtige omgeving vlakbij de brug en rivier Kwai.

Deze regio die aan de westelijke kant van Bangkok ligt en dus grenst aan de grens van myanmar/burma is nog toeristischer dan Bangkok omdat er zoveel te zien en te doen is in de buurt. De brug over de rivier kwai, het oorlogsmuseum en het kerkhof, the death railway… veeeeeeel.

De natuur is hier prachtig! Hoge bergen, veel groen en prachtige uitzichten.

De olifanten zijn ook prachtig en we hebben meteen gemerkt dat we in het regenseizoen zitten. Het kwam met bakken uit de hemel gevallen. We hebben 2x nieuwe kleren aangetrokken en zijn 2x tot op ons bot natgeregend. De olifanten trokken het zich niets aan. Nog voor we veel konden zeggen, werden we al op de rug van een olifant gezet. Zo op zo’n zitje. Ik heb veel attracties op de kermis gedaan, maar niets deed me meer bibberen dan dit. We gingen stijl naar beneden en tim en ik schoven zo goed als van dat bankje. We hadden zo goed als geen houvast, maar het is wel een unieke belevenis. Het is machtig om het dier onder je te voelen bewegen, het verstand dat het heeft om de beste route te kiezen, hoe het zich schrap zet tegen de steile heuvel en hoe het ons droeg alsof er niets gebeurde.

We werden na een kort ritje terug afgezet en er werd ons gevraagd schoenen uit te doen en zwemkledij aan te doen. Nu werden we op de olifant gezet zonder zitje. Zo op de blote rug. Dit voelde eng aan en we waren zeer bang het dier pijn te doen. Maar een olifant heeft een olifantenhuid, het voelde voor het dier zelfs comfortabeler aan. Opnieuw gingen we de helling naar het water af, hier hebben we toch even enkele schietgebedjes gedaan. Ik heb de begeleider zo hard in zijn schouders geknepen dat hij snel riep: ‘relax, relax’

In het water lieten ze ons rechtstaan op zijn rug en konden we die machtige olifant dan wassen. Dat was een zeer vreemde en machtige ervaring. Vlak naast een reusachtig en krachtig dier staan, en niet zomaar een dier, maar een verstandig en gevoelig dier. Olifanten zijn inderdaad dieren waar je stil van wordt, stil van hun imposante voorkomen en rustgevende uitwerking.

Daarna kroop ik met veel gesukkel terug op de olifant en reed op zijn nek terug naar het kamp. Tim heeft alles gefilmd en ja hoor je ziet mijn angstige gezicht op sommige momenten. Ik had het niet willen missen maar was met momenten toch ook wel bang.

Anouch was zeer blij dit met ons te kunnen delen. Ze vroeg om thuis over deze ervaring te vertellen. Olifant rijden is geen dierenmishandeling, wij rijden al eeuwenlang paard net zoals zij olifant rijden. Maar doe het dan wel daar waar de dieren goed verzorgd worden. Ons bezoekje heeft de olifanten gesteund in hun verzorging en de mensen dier er werken de kans gegeven om weer voor hun familie te zorgen. Elke olifant hoort bij 1begeleider deze zorgt ervoor als voor zijn familie, neemt hem mee naar huis en hoort in het gezin.

Na deze unieke ervaring vertrokken we nog doornat naar onze jungleraft. Een deel met het busje en een deel met de longtailboot.

Hier hebben we geen elektriciteit, geen internet en geen licht. Maar we hebben een europees toilet! Niet hurken voor mij, juuuuij! En dat is genoeg voor mij. Deze plaats is magisch, onvoorstelbaar van uitzicht en natuur. Voelt ongelooflijk. Je hoort niets anders dan het klotsende water. Ik typ dit nu op de laptop en post het morgen in onze reisblog, met foto’s.

Het is nu kwart voor tien. Tim neemt nog een verkoelende douche en dan proberen we te slapen zonder airco. Nog een geluk bij een ongeluk dat het regent, zo koelt het tenminste wat af.

Slaapwel en best realistisch: don’t let the bedbugs bite!

V&T XxX