dag 15 Van Hua hin naar baiyoke hotel in Bangkok

Goedenavond allemaal,

Wij genieten hier van een heerlijk verlichte avond in het baiyoke hotel. Het hoogste hotel van Thailand. We hebben voor onze laatste nacht een junior suite en hebben zelfs speciale VIP sleutelkaarten. Hiermee hebben we toegang tot alle levels van het hotel onze kamer is op het 74ste. Het draaiende platform op het 83ste als ik me niet vergis. Het uitzicht is fantastisch mooi, de kamer prachtig! Maar, oh boy, het inchecken… een ware nachtmerrie.

Ik zal bij het begin beginnen.

Vanmorgen in Hua Hin wakker geworden, op ons dooie gemakjes alweer genoten van een fantastisch ontbijtbuffet, erna rustig onze koffers gepakt en dan nog vlug een duije in het zwembad. We werden pas om 12 uur opgehaald dus hadden nog een zee van tijd. Om vijf voor twaalf uitgecheckt en vol voldoening geglimlacht omdat we in de resort maar 2500 thb hadden uitgegeven ipv de aangeboden kaart van 10000thb die we zeker zouden opdoen … NOT! Hihi!

Om 12u stipt stond onze chauffeur voor het hotel. En geen 5min later onderweg naar Bangkok. Eerste anderhalf uur ging goed daarna hebben we onze boekjes aan de kant moeten leggen of we kotsten het zo propere busje onder.

Ik denk dat ik nog niets over het verkeer hier heb geschreven. Wel ze rijden hier links, er zijn verkeersregels maar die gelden niet altijd. Bvb: Het is rood, men stopt. Maar als je naar links moet, mag je erdoor rijden als het veilig is…

Nog eentje, je mag hier dus niet links voorbijsteken (zelfde regel als bij ons), maar als je vind dat er ‘file’ is, steek je langs alle kanten voorbij. Een pechtstrook is gewoon een reserve-vak voor als het druk wordt. Wegaanduidingen verdwijnen als er drukte is. Baanvakken worden bijgemaakt. Verkeersagenten fluiten wnr je moet rijden , niet wnr te stoppen. Baanvakken van het tegengestelde verkeer worden bij de jouwe gevoegd als er teveel drukte is, een occassionele kegel geeft dat aan. Voetgangers wachten tot het rustig wordt, zebrapaden betekenen niets. En zo kunnen we nog even gaan. Toch valt het verkeer hier goed mee, maar zodra ze meer dan 2uur moeten rijden worden de chauffeurs ongedurig en lichtelijk gefrustreerd. Dat is heel plots, ze kunnen een heel uur lang gekloot zijn, zonder gevolg en plotseling is het geduld op en beginnen ze over de baanvakken te vliegen, links, rechts, links…

Altijd blij als we op bestemming aankomen, zeker in bangkok, een wereldstad met bijhorende verkeersdrukte. Eindelijk het hotel!

Het grootste en bekendste van Bangkok, onze laatste uren zullen mooi besteed worden!

We kwamen aan bij het hotel, maar zagen voor de verandering een massa volk en geen hulp van het hotel. Best vreemd, onze chauffeur heeft ons met de bagage geholpen tot er hulp kwam. De entree-trappen tot het hotel zaten vol volk. Chinezen… die geen vorte meter wilden opschuiven, zelfs niet na aandringen van de hotelhulp. Tja, da’s buiten Tim gerekend. Dat onbeschofte gastje gaat geweten hebben dat hij voor Tim’s neus terug op de trap ging zitten, onze 19kg koffer is goed aangekomen. En zonder overdrijven, terecht! Ik heb veel geduld, maar dit was echte uitdaging! Onze vriendelijke hulp nam de koffers over en gebood ons naar de 19de verdieping te gaan, waar de lobby was.

Tijd om in te checken dus. Okay, we hadden een bevestiging via mail die we aan onze hostess lieten zien. ‘Ach’ zegt ze, ‘je hebt nog een tweede nacht geboekt, maar voor een andere kamer, waarom?’ . ‘Wel’ zegt Tim, ‘aangezien we pas om 22u worden opgehaald en er geen extra late uitchecktijd mogelijk is, moesten we een kamer bijboeken. De huidige kamer was al bezet, dus een andere genomen.’

Hostess: Wilt u dan niet 2nachten de tweede soort kamer?

Tim: ja, maar die was niet meer vrij op het internet.

Hostess: ik zal die voor u boeken, maar dan moet u opleggen.

Tim: Die is niet meer vrij, maar ja, als het toch kan, geen probleem.

Dit gesprek heb ik dus nu even zeer kort neergepend, maar duurde zonder overdrijven 10min voor ze ons begreep. Ze vroeg opnieuw papieren en nog eens de mail en dan nog meer info. Ze is over en weer gelopen, rond gaan vragen… om dan uiteindelijk te zeggen: ‘ah, lukt niet’. ‘Neen’, zegt tim ‘dat wist ik’.

Okay… wij nog geen snars wijzer en dame nog geen snars duidelijker. Hoever staan we nu? Nu betalen, welke kamer, waar is in godsnaam onze bagage en wanneer kunnen we dan morgen van kamer veranderen... ? Nu betalen, cash? Ja, cash. Betalingsbewijs, maar wel met maar 1nacht op aangeduid…? Klopt dit? Geen duidelijk weer antwoord. Om 11 uur kunnen we onze sleutelkaart komen wisselen, kunnen we dan al op de volgende kamer? Geen duidelijk antwoord… Het eerste hotel waar er zo’n slecht Engels wordt gesproken. Tim’s geduld op, ik proberen om antwoorden te krijgen, weinig tot geen respons. AAArgh, opgegeven en gewoon naar de kamer gegaan. Bagage werd gebracht, toch één iets duidelijk.

De kamer is zeeeeer ruim en heeeel mooi, beetje verouderd, maar het uitzicht verouderd nooit! Ondanks de mistige regenbuien toch een mooi beeld op de stad!

Vlug even omgekleed en dan op weg om het hotel te verkennen. Dit gebouw heeft meerdere liftkokers en maar een select aantal komt op de hotelkamers uit. Kwestie van weten. De andere liften gaan rechtstreeks naar het draaiende uitzichtpunt en de restauranten. Vandaar dus al dat volk, allemaal voor het zo bekende roterende platform met uitzicht op Bangkok. Pfff, opdringerig en onbeleefd volk. Allemaal geduw en getrek om eerste te zijn, ik ben achter Tim aangebleven. Liepen ze wat te hard tegen hem, lieten ze wel plaats vrij. Ik ben de weg kwijtgeraakt tussen alle liften. Na het uitzicht bewonderd te hebben, gezocht tss de verschillende verdiepingen om onze reservering te bevestigen voor het avondeten, alle liften gevonden en 3maal onbedoeld terug in de lobby beland omdat we in de verkeerde lift waren gestapt. Ik denk dat we het nu wel ongeveer onder de knie hebben. Simpelweg, het hotel is te bezichtigen voor iedereen, behalve de verdiepingen van de hotelkamers. Onze VIP kaart is hiervoor nodig, enkel in bepaalde liften te gebruiken. Goed de bordjes lezen dus. Verd 1 tot 5 zijn kledingwinkels, verd 6 tot 16 zijn garage, 17,18 en 19 zijn informatieverdiepingen en de balie (dacht ik), 20 is het zwembad en welness. Dan beginnen de kamers denk ik tot het 74ste. Vanaf daar starten de restaurants en de uitkijkverdieping. Wij zitten dus vlak onder het floating market restaurant en dat horen we jammergenoeg ook duidelijk. Morgen zitten we 2verdiepingen lager.

Na onze verkenningstocht nog vlug een knabbel gehaald in de stad, alweer misverstaan door de bediening en dus weer dubbele porties ontvangen. Daarna begon het weer te gieten dus zijn we langs al die slenterende irritant-paraplu-vasthoudende chinezen terug naar het hotel gegaan, in het voorbijgaan waarschijnlijk nu en dan chinees domino gespeeld. Die lopen bijna expres voor je voeten, doen die mannen erom? We zijn nu toch wel groot genoeg?!

Aan het hotel, weer door de toeristen heen gedrumd, ook nu weer zijn die aziatische toeristen blind.

Anouch had al gezegd dat ze een hekel had aan de Chinese toeristen, ik begrijp haar.

De juiste lift genomen voor ons welkomstdrankje dat we pas na 17u konden krijgen (ook al staat op het kaartje tussen 10u en 22u)

Drankje in alle rust opgedronken en bedacht dat door heel die heisa aan de receptie wij morgen nog eens inchecken en dus recht hebben op nog een welkomstdrankje.

Daarna naar de kamer een heerlijk badje genomen en ons opgefrist voor ons buffet met vis en gerechten van over heel de wereld.

Deze middag was ons gezegd dat onze digitale mailreservering voldoende was. Ook nu weer met handen en voeten uitgelegd dat we gewoon wilden eten, zoals de reservatie zegt en dat we hier logeren (krijg je 500thb korting). Na onduidelijke handgebaren en gebrabbel een tafel gekregen. Onze drank opgenomen en langs het buffet gewandeld.

We zijn heel blij terug te zijn in Bangkok, de stad leeft en wij leven weer mee op. Energie genoeg, maar ook nu weer voor het bekendste hotel in de stad lacht de bediening hier het minst van al. We spreken nochtans duidelijk engels, zijn beleefd en houden ons aan de regels. Toch, geen enkele lach. Eerste keer van heel de verlof, zeker hier in bangkok!

Lekker gegeten voor samen 35 euro, veel suchi en vis gezien en veeeel uitgeprobeerd. Ik heb mij echt rond gegeten, Tim had me nochtans gewaarschuwd om te stoppen, maar neen, ik moest toch nog dit en dat proeven. Buikje rond de rekening voor onze drank proberen vragen aan ons onvriendelijk bolkopje, met gebaren en geld bovenhalen de rekening proberen vragen. Gefaald, ze kwam met nog een portie drank af, aaaargh!

Tim opgestaan, we gingen wel betalen aan de ontvangstbalie. Net op tijd kwam er hulp bij, rekening toch kunnen betalen, meer dan op de kaart, maar foert we geven het op.

Ok, het is donker laten we nog eens naar het uitzichtpunt gaan… wat een rij. Man man man, zotte toeristen. Maar onze ontdekkingstocht van deze middag had vruchten afgeworpen een klein en verscholen liftje opgewacht dat ons binnen de korte keren boven bracht, dikke pech aziatische toeristen! Nog een toertje genoten van het uitzicht en dan opnieuw de zoektocht naar ons minder gekend liftje op weg naar onze kamer. Hihi, moest je die gezichten zien toen we uitstapten op onze verdiep, camera’s op selfiesticks die mee om de hoek keken en nieuwsgierige gezichten. Hihi, jep, we verwennen onszelf deze laatste dagen!

Op onze kamer lekker nudistje spelen in onze kamer, geen enkel hotel komt zo hoog als ons verdiep. Wat een vrijheid. Morgen wakker worden in het energieke Bangkok.

Slaapwel

T en V