Dag 6 ayutthaya tempels en nachttrein van ayutthaya naar Chiang mai

Hoihoi iedereen,

Wat stond er voor ons vandaag op het programma, oorlogsmuseum, grafplaats gesneuvelde soldaten en een tempeltoer in Ayutthaya. Daarna op de nachttrein gezet richting Chiang mai.

Eerst en vooral wij hebben zaaaalig geslapen! Fantastisch rustig hotel en heerlijk ontbijt. Uitslapen tot 9u was heerlijk! Helemaal opgefrist en wakker werden we opgehaald door onze chauffeur en Anouch. Eerst nog even de brug, om de trein voorbij te zien rijden. Mooie foto's en filmpjes gemaakt. Het middendeel van de brug is tijdens de oorlog vernield en dan weer gerestaureerd.

Daarna een stopje bij het oorlogsmuseum. Als je dit niet gezien hebt, heb je het niet beleefd; staat erop.
Raar museum, maar hier kun je wel nog steeds het begin van de eerste houten brug zien. Ook gebouwd tijdens de oorlog en gebruikt om de onderdelen van de tweede aan te voeren. De rivier kwai heeft rood gezien van het bloed en de dode lichamen van de gevangenen toen de brug door geallieerden gebombardeerd werd. De gevangenen werden gedwongen een ketting te vormen op de brug. Het moet een vreselijk bloederig tafereel zijn geweest.

Na het museum, de graven. Een heel propere en nette begraafplaats. Maar we hadden het hier best snel gezien. Veel namen, veel jonge slachtoffers.

Hierna hebben we 2uur gereden op weg naar ayatthuya, de oude hoofdstad van Thailand. 33 Koningen hebben hier geregeerd en voor al dat koninklijk bloed zijn er dus ook veel gedenktekens en monumenten gebouwd. Vandaar de veeeeeeele tempels. Allemaal nog steeds heilig. Dus klimmen, zitten of kussen mag daar niet. Dat is oneerbiedig en toont gebrek aan respect. Iets meer aanduiding hiervan mocht wel. Pas na de 2de tempel had ik hier en daar door wat kon en wat niet.

Tijdens het rijden, zagen we veel rijstvelden, dit is de provincie van de rijst. Waar we vandaan kwamen, zuidelijker telen ze meer fruit. Ook zagen we veel kippen- en eendenkwekerijen. Langs de baan stonden er weer veel eetkraampjes op vraag van Anouch stopten we er aan eentje. 'Heb je honger?' vroeg Anouch ons, 'Hier kun je geroosterde rat en duiven eten'. We hebben vriendelijk bedankt. Ze legde ons uit dat zij als kind ook veel rat heeft gegeten. Ze konden het zelf vangen en het was dus goedkoop. Ze komt uit een arme familie het cocosijsje dat ik gister at, herinnerde haar aan vroeger toen moest ze met haar broer het dorp rond om ijs te verkopen.
De ratten uit de velden dragen geen ziektes en kun je dus eten. De ratten uit de stad moet je gewoon af blijven, ze zitten vol schadelijke ziektes. Tim vroeg of ze honden aten, maar ze antwoordde heel overtuigend neen. Honden eten uitwerpselen en zijn dus vuile beesten. In Vietnam eten ze die wel vertelde ze nog.

In ayatthuya zagen we de ene tempel na de andere. Het is eigenlijk een eiland afgesneden van het omliggende land door vele rivieren. Ayatthuya is vernield in de oorlogen met Birma. Alle tempels afgebrand en daarna leeggeroofd. De tempels in Bangkok zijn gekopieerd naar Ayatthuya. Normaal zijn de tempels hier even versierd en goud en veelkleurig als daar. Nu zijn het grote ruïnes maar ooit was dit het rijke middelpunt van Thailand.
Na 2 ruines had Tim het wel gezien, het was warm en plakkerig en altijd in de volle zon. Anouch gaf toe dat de meeste tempels op elkaar trekken. Ze heeft ons de 3 belangrijkste laten zien.
1 is bekend om de boom die een stenen Buddha hoofd omgroeid. Speciaal hieraan is dat het afgebroken Buddha beeld op de grond lag en als bij wonderlijk toeval door de boomwortels is opgehouden en omsloten, maar niet overgroeid. Ook nu weer een best heilige plaats.

Na de tempels zetten Anouch ons af aan het station hier konden we onze bagage opslaan en konden we vrijelijk bewegen en nog wat gaan zwemmen in een nabijgelegen hotel zonder extra last.

Aaaah, wat deed het water deugd. We leefden meteen weer op en na 2 uurtjes trokken we opnieuw naar het station om zeker op tijd voor de trein te zijn. Tim had wel al spijt dat hij het handige trekmechanisme uit zijn koffertje had gevezen om gewicht te sparen. In dit koffertje zitten de waardevolste en zwaarste eigendommen en houden we dus altijd persoonlijk bij. De 5 min wandeling werd een stuk zwaarder.
Eenmaal in het station kregen we te horen dat door een accident de trein een uur vertraging had... klinkt bekend, niet?
Na veel onduidelijkheid en afwachten uiteindelijk toch de trein in zicht. Met onze zware koffers opgestapt en blij te zitten. Ik was ondertussen al bij de dichtsbijzijnde 7 eleven ( supermarktketen) eten gaan kopen, ik had vreselijke honger. Komen ze daar op de trein toch wel af met nog meer eten... wel lekker. Onze bedjes werden gedekt en nu liggen we te schudden en beven op weg naar Chiang mai.

Slaapwel allemaal.

Xxx tim en vicky